گالوانیزه گرم

گالوانیزه عبارتست از ایجاد پوششی از فلز روی بر سطح قطعات فولادی و چدنی به منظور حفاظت این قطعات از خوردگی محیطی.

از آنجا که فلز اهن (فولاد و چدن) در مقابل خوردگی آتمسفر یک ضعیف می باشد و محصولات خوردگی آهن نمی توانند سدی در برابر محیط خورنده ایجاد کنند، خوردگی با همان سرعت ابتدایی پیشروی کرده و آسیب جدی به قطعات فولادی وارد می نماید.

در سازه های فلزی این خوردگی منجر به از بین رفتن استحکام سازه شده و علاوه مخارج تعویض، خطر خرابی پیش از موعد و خسارات مالی و جانی نیز بهمراه دارد.

فلز روی با ایجاد یک سد در برابر حمله خوردگی، آهن را حفاظت می کند و در صورتی که تکه ای از پوشش آن کنده شود در آن ناحیه باز هم بصورت حفاظت کاتدی ( آند فداشونده ) مانع خوردگی فلز پایه (آهن) می گردد.

روشهای ایجاد پوشش بسیار متنوع هستند و شامل: گالوانیزه گرم، الکترو پلیتینگ(که به غلط گالوانیزه سرد می نامند) ،روشهای مکانیکی، شراردایزینگ، داکرومت و رنگ آمیزی با رنگهای غنی از روی می باشند که هر کدام دارای محدودیت ها و معایبی هستند.

از بین این روشها، متداولترین و بهترین آنها گالوانیزه گرم است که شامل فروبری قطعات فولادی درون حمامی از مذاب روی در دمای حدود 450 درجه سانتیگراد می باشد.

پوشش گالوانیزه گرم در تمامی زوایا و سطوح داخلی و خارجی با ضخامت بسیار مناسب و چسبندگی فوق العاده تشکیل می شود و هیچ یک از سایر روشها پوششی با این مشخصات که قابل رقابت با ان باشد، ایجاد نمی کنند.