خواص و ماهیت پوشش های گالوانیزه گرم

گالوانیزه گرم عبارتست از یک پوشش کارگاهی که دارای خواصی است که هیچ سیستم پوشش دیگری نمی تواند با آن رقابت و همسانی داشته باشد، زیرا بر خلاف سایر پوشش ها به فلز پایه (فولاد) اتصال کامل و محکم دارد. در عکسبرداری میکروسکوپی از مقطع این پوشش نشان داده می شود که پوشش مذکور دارای لایه های آلیاژی مختلفی از آهن و روی می باشد که بطور تدریجی مقدار آهن آن از خارج به داخل پوشش افزایش می یابد. می توان این لایه ها را بطور عمده به موارد زیر طبقه بندی نمود:

الف) لایه اتا (ETA) که تقریباً روی خالص است و در واقع ترکیب آن همان ترکیب حمام مذاب می باشد و بیرونی ترین لایه پوشش است.

ب) لایه زتا (ZETA) که در زیر لایه اتا (ETA) قرار دارد و دارای حدود 6 % آهن می باشد.

ج) لایه دلتا (DELTA) که در زیر لایه زتا (ZETA) قرار گرفته و مقدار آهن در آن بطور متوسط حدود 10 % می باشد.

د) لایه گاما (GAMMA) که نزدیک ترین لایه به فولاد بوده و در آن حدود 25 % آهن موجود است.

توضیح اینکه لایه های آلیاژی یاد شده بر اثر پدیده دیفوزیون (Diffusion) بین سطح فولاد و حمام مذاب ایجاد شده و بسته به ترکیب شیمیائی فولاد، ترکیب شیمیائی مذاب، دمای حمام مذاب و زمان غوطه وری، مقدار ضخامت و ترکیب شیمیائی هر یک از این لایه ها می تواند تغییرات قابل ملاحظه ای نماید.

در واقع واکنش پذیری (Reactivity) فولاد بیشترین نقش را در ضخامت هر یک از این لایه ها دارد و در برخی از فولادهای فعال (reactive) ممکن است لایه زتا (ZETA) تا سطح بیرونی پوشش رشد نموده و در این حالت اساساً لایه اتا (ETA) کاملاً از بین برود و توسط زتا جایگزین گردد. در چنین مواردی سطح پوشش مات و اندکی زبر می شود که البته بخودی خود دلیل بر عدم کیفیت پوشش نمی باشد. حتی این پوشش های مات که عمدتاً ضخامت کلی بیشتری هم دارند، عمر حفاظت بالاتری از فولاد را خواهند داشت.